De Sint-Catharinakerk

een nieuwe stadskerk voor de opkomende katholieke zuil

In de loop van de negentiende eeuw kreeg de katholieke kerk steeds meer grip op de maatschappij. De verzuiling nam toe en zou in de jaren 1930 – de periode van het Rijke Roomse Leven – een hoogtepunt bereiken om na de Tweede Wereldoorlog in rap tempo weg te ebben.

Tot 1910 was in Eindhoven 95% van de inwoners katholiek, maar door de komst van andersdenkenden in verband met de industrialisatie met als gevolg urbanisatie en minder sociale controle, kalfde de dominantie van het katholieke bolwerk geleidelijk aan af.

Omdat de financiën ontbraken om het rijksmonument in stand te houden droeg het kerkbestuur de Sint-Catharinakerk in 1979 over aan de gemeente Eindhoven met de afspraak het nog 50 jaar voor de eredienst te mogen gebruiken.

De culturele en sociale functie, en misschien in de toekomst museale invulling, van de kerk maakt het voortleven van dit religieus erfgoed voor het nageslacht waardevol. De Sint-Catharinakerk met zijn twee torens is in het stadsbeeld nog altijd zeer aanwezig, maar lang niet meer zo pregnant als vroeger toen het als grootste bouwwerk de katholieke dominantie benadrukte.

Het kerkgebouw heeft tegenwoordig concurrentie gekregen van kolossale woontorens, zoals de Vestedatoren. Deze situatie weerspiegelt in wezen de veranderde positie van de katholieke kerk in de huidige maatschappij.