De frisheid van gras, de geur van bladeren, de vochtigheid van de lucht, dat waren elementen die de schilders op het doek wilden brengen. Anders geformuleerd: zij wilden stemming, atmosfeer, warmte, geur, licht en donker schilderen. Zo wekten zij de illusie dat de kijker zich in een heus landschap bevond. Hun werk werd later bekend als de Oosterbeekse School. De schilders voelden zich primair op sociaal-culturele gronden verwant. Ze zochten de sfeer van een kunstenaarsdorp in een uitdagende natuur, maar ook de intimiteit van kroegen en logementen waar zij elkaar opzochten en hun werk bespraken. Johannes Warnardus Bilders (1811-1890) was een van de 'founding fathers'.
De Oosterbeekse School
Schilders van het Gelderse landschap
Oosterbeek is, samen met Renkum en Wolfheze, de oudste schilderskolonie in Nederland. Het fantastische landschap van de zuidelijke Veluwezoom met zijn bossen en weilanden, beken, sprengen en vennen, eeuwenoude eiken en de heuvels van de stuwwal, was decennia lang een bron van inspiratie voor een groot aantal kunstenaars.
