De rooms-katholieken van Vleuten kwamen voor hun erediensten bijeen in de kerk op ’t Hoog. Deze kerk is oud en heeft nog alle kenmerken van een schuilkerk. Bovendien ligt het gebouw ver buiten het dorp. In 1882 leeft het idee een nieuwe kerk te bouwen in Vleuten.
Sint Willibrorduskerk
De plannen voor de bouw van een nieuwe kerk raken in een stroomversnelling als S.P.W.H. van Bijlevelt in 1884 een stuk grond nabij het dorp Vleuten schenkt voor de bouw van een rooms-katholieke kerk met pastorie en kerkhof. Direct na deze schenking maakt architect Nicolaas Molenaar tekeningen, een bestek en een begroting voor een kerk. Nog hetzelfde jaar begint de bouw van de Sint Willibrorduskerk aan de oostzijde van het dorp.
Er verrijst een neogotische kruisbasiliek met een lange smalle toren, die ruim boven de oude toren van de hervormde kerk uitsteekt. Het gebouw heeft meer de omvang van een stadskerk dan van een dorpskerk. In 1885 is het gebouw af en kan het nieuwe godshuis worden ingewijd.
Na de inwijding van de nieuwe Willibrordkerk in Vleuten worden de oude RK kerk en pastorie aan ’t Hoog voor afbraak verkocht.
Torenpleinkerk
De andere kerk in Vleuten is de protestantse Torenpleinkerk. In 1831 werd de oude kerk ingrijpend verbouwd. Een tweetal traveeën werd afgebroken, waardoor de toren los kwam te staan van de kerk. De rest van de kerk werd verbouwd tot een vierkante zaalkerk met koepeldak. Het oude priesterkoor was al eerder afgebroken. Hierna komt de naam Torenplein in zwang voor het dorpsplein met losse toren, hoewel die naam nooit officieel werd. En pas in 2001 werd de oude Nederlandse-hervormde Willibrordkerk officieel Torenpleinkerk om naamsverwarring verder te voorkomen.