St. Pieter

De barokke kant van deze kerk in Rome

‘’Barokarchitecten in katholieke landen streefden naar actieve, uitnodigende en dramatische gebouwen. Barokarchitectuur heeft een richtpunt dat bezoekers naar de kerk moet trekken en ze via een reeks weelderige elementen naar een emotionele climax moet leiden.’’ (Wilder, 2007)

Bernini werkte voor de paus aan het interieur van de St. Pieter. Hij ontwierp een enorme baldakijn (overkapping als eerbetoon aan persoon of voorwerp) voor het graf waar het lichaam van Petrus en Paulus zouden rusten. Het is 29 meter hoog bouwwerk met verguld en versierd brons. Bernini gebruikten de klassieke zuilen, maar paste ze gedraaid (en voor sommigen ongepast) toe. De rand aan de bovenkant lijkt stof te zijn, maar het is een nagemaakte baldakijn. De baldakijn wordt gedragen voor een priester die de sacramenten draagt in een processie (optocht). Dynamisch en schitterend versierd met bronzen slingers en overdaad aan versiering, kenmerkend voor de contrareformatie.

Terwijl Bernini nog bezig was met het interieur kreeg hij de opdracht van paus Urbanus VIII (1623-1644) om het plein voor de St. Pieter te veranderen. Bernini plaatste twee zuilengalerijen rondom die het plein lijken te omarmen. Het zijn rijen van vier zuilen, gemaakt in de Toscaanse stijl. Een stijl die veel wegheeft van de Dorische zuilen, al hebben de Toscaanse zuilen ook geen verticale lijnen. Er is weinig versiering, wat maakt dat je gericht wordt op de basilica zelf.

De rechte zuilengalerij leidt de mensen de kerk in. Door deze zuilenarmen transformeerde hij een beweging vanuit de kerk naar buiten, richting de ruimte van de toeschouwer om hen te verwelkomen.