Pacificatie

De overeenkomst van 1917

De pacificatie van 1917 is eigenlijk een soort overeenkomst tussen partijen, zo wordt het ook vaak genoemd. Pacificatie betekend “vredesverdrag” en de naam geeft dus ook al aan dat er een einde aan de strijd was komen tussen de verschillende partijen. De verschillende partijen hebben een overeenkomst kunnen maken doordat zij verschillende standpunten van elkaar uiteindelijk steunden.

Verschillende politieke stromingen waren sterk verdeeld over de kwestie van het mannenkiesrecht, dit stond vooral boven aan het lijstje bij liberalen en socialisten. De religieuze partijen gebruikten dit uiteindelijk als belangrijk machtsmiddel. Zij gingen akkoord met de invoering van het algemeen mannenkiesrecht en kregen in ruil daarvoor een vastgestelde wet voor volledige gelijkstelling van bijzonder en openbaar onderwijs. Deze ruil is bekend gaan staan als de “Pacificatie van 1917”.

De pacificatie van 1917 heeft een bijdrage geleverd aan de rechtsstaat en de parlementaire democratie omdat:
De pacificatie van 1917 heeft ervoor gezorgd dat er voor mannen het algemeen kiesrecht werd ingevoerd, 2 jaar later werd zelfs het vrouwenkiesrecht ingevoerd. Mannen ouder dan 23 jaar hadden het recht om te stemmen en voor de vrouwen was een passief kiesrecht. Ook werd bij de pacificatie het districtenstelsel vervangen door evenredige vertegenwoordiging. Dit betekent dat er niet meer per district werd gekozen maar dat het aantal zetels afhankelijk is van hoeveel stemmen er landelijk zijn behaald. Ook heeft de pacificatie een einde gemaakt aan de jarenlange schoolstrijd. Na de wijziging van de grondwet had het bijzonder- en openbaar onderwijs beide evenveel recht op financiële steun van de overheid.