Verhalen

Henk Huisman, een geboren verteller...

... maar vooral een Lemelervelder in hart en nieren. Opgegroeid in het dorp waar hij zich zijn leven lang zeer betrokken bij voelt. Alles wat het dorp aangaat, gaat hem ook aan. Geruime tijd heeft hij in het bestuur van Plaatselijk Belang gezeten. Zodoende was hij nauw betrokken bij de ontplooiing van Lemelerveld. Over bepaalde toestanden die er heersten schreef hij kritische stukjes naar de krant die hij altijd ondertekende met H.H. Lemelerveld.

Zijn liefde voor ons dorp stak hij niet onder stoelen of banken. Toen hij nog in de buitendienst werkte bij de WMO als metercontroleur kwam hij in dagelijks in contact met heel veel mensen, waar hij allerlei verhalen hoorde over hun leven in en rond Salland.

Henk begon steeds meer te beseffen dat het zeer nuttig zou zijn om zijn herinneringen en de oude verhalen van het Lemelerveld van weleer op papier te zetten. Om ze niet te vergeten, maar vooral ook om ze te bewaren voor de toekomst. Vaak zat hij 's avonds aan zijn schrijfbureau onder de bureaulamp te schrijven.

En heden ten dage nog steeds achter zijn computer.
Hij plaatst zijn verhalen, ook in dialect, op DalfsenNet.nl (Lemelerveld - Oud Dalfsen).

WMO - Ons Contact

(bron: artikel De meterkast was een volière… ZC/12-02-1994)

Zeventien was Henk Huisman toen hij van de  MULO kwam, maar met het diploma in de zak belandde hij vreemd genoeg niet op een kantoor, maar in de werkplaats   van de NIJL in Lemelerveld. 'Maar ja, je zit altijd tussen vier muren. Dag in dag uit en dat begon op den duur te vervelen. Als je jong bent zoek je het avontuur, dan wil je wat van de wereld zien'.

Dat avontuur vond hij bij de bakkerij van Lemba. Met brood en alle andere grutterswaren doorkruiste hij het prachtige gebied van Lemelerveld. 'Mooie tijden waren dat, vrij werk en je sprak veel mensen. Ik heb veel verhalen gehoord die telkens werden overgeleverd aan jongere generaties. Veel van die soms wonderlijke verhalen heb ik opgeschreven. Ik hoop ze ooit nog eens uit te laten geven. 'Verhalen rond de Lemelerberg' lijkt me wel een mooie titel'.

Het zal niet het eerste boekwerkje van de meteropnemer zijn. Zo kwamen de eer- ste twee delen van de serie 'Lemelerveld in oude ansichten' mede van zijn hand.

Maar in 1969 maakte Huisman de overstap naar het waterleidingbedrijf. 
'Natuurlijk was je de meeste tijd alleen op pad, maar toch heb ik altijd een goede band met ze gehad, ook na het werk'. Bijna 25 jaar nam Huisman de meter- standen op. Eerst in het gebied Raalte en Dalfsen, later kwamen daar, omdat de standen toen maar één keer per jaar werden opgenomen, ook andere delen van de provincie bij.

Het liefst liep hij in Radewijk, een buurtschap bij Hardenberg. 'Een hechte gemeenschap' zegt hij, 'de mensen kennen elkaar daar nog, helpen elkaar in voor- en tegenspoed. Dat kom je steeds minder tegen. Als ik er rond de   middag kwam moest ik altijd blijven eten. Je bouwt in al die jaren een band op met die mensen'.

In 'Ons Contact', het orgaan van de personeelsvereniging, publiceerde hij jarenlang verhalen, gedichten, artikelen en colums met een nostalgische inslag.

 Verhalenpunt Driepuntsbrug

Sinds november 2012 staat hier ook een verhalenpaal: een zuil met een pedaal en een drukknop. Door op het pedaal te trappen krijgt men een historisch verhaal te horen van  de locatie waar men staat. Geschreven door Henk Huisman en ingesproken door oud-wethouder Diny Laarman.  

Het Deventerpunt

U staat hier op het ''punt van samenkomst'' genoemd naar de aansluiting van het kanaalvak Lemelerveld-Deventer, later in de volksmond genoemd
>het Deventerpunt<.

Op 1 Augustus 1853 kwam het traject Zwolle-Hancate gereed en op 12 Juni 1855 sectie II naar Almelo. De verbinding naar Deventer op dit punt werd op 7 September 1858 geopend.

Met 532 arbeiders werd met schop en kruiwagen dit kanaal gegraven met een breedte van 7,5 meter en 1,60 diep. Met een vorstelijk uurloon van 12 tot 15 cent per kubieke meter afgegraven grond werden plannen uit de tijd van Koning Willem de Tweede en Willem de Derde tot een goed einde gebracht.

Hier voeren schepen al of niet getrokken door mens of paardekracht met suiker bieten naar de suikerfabriek in ons dorp, ook turf uit de veengebieden werd met schepen naar de verste uithoeken van ons land vervoerd. Hier stonden aan beide zijden van het Deventerpunt rollepalen om schepen met aan de mast gebonden sleeptouw de afslag naar Deventer te kunnen maken (helaas verdwenen).

Aan dit kanaal groeide ons welvarende dorp Lemelerveld waar in die tijd meer cafés stonden dan woningen. Rest nu nog dit kanaal om de waterhuishouding van onze lage landen te reguleren. 

Henk Huisman

Verhalen op DalfsenNet