Wilhelmina Drucker is naast een van de eerste Nederlandse feministen ook politica, schrijfster en vredesactiviste. Ze groeide met haar moeder en zus op in armoedige omstandigheden. Hoewel haar vader, Louis Drucker, haar nooit heeft erkend draagt ze wel zijn naam en draagt hij in bescheiden mate bij aan de kosten voor haar levensonderhoud.
Als haar vader echter overlijdt, krijgen zij en haar zusje niks van zijn miljoenen-erfenis. Drucker verzet zich daarentegen en publiceerde allerlei werken in socialistische bladen om het onrecht aan te tonen dat haar halfbroer, de eigenaar van haar vaders geld, haar heeft aangedaan. Wilhelmina eiste in 1888 met succes de helft van de erfenis van haar halfbroer op. Het geld dat ze ontving ging ze gebruiken als startkapitaal voor haar feministische werk.
In 1889 richtte Wilhelmina samen met vrouwen uit de kringen van de Sociaal-Democratische Bond de Vrije Vrouwen Vereeniging (VVV) op. Hierdoor ontwikkelde ze in 1894 de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht, die politiek neutraal was. Het doel was dat vrouwen ook kiesrecht moeten krijgen, in navolging van vrouwen in andere Europese landen die ook ijverden voor vrouwenkiesrecht.
Wilhelmina Drucker heeft dus invloed gehad op de geschiedenis van de rechtsstaat en parlementaire democratie omdat zij zich heeft ingezet voor vrouwenkiesrecht. Haar strijd heeft er voor gezorgd dat in 1919 het vrouwen algemeen kiesrecht kwam.
