Nadat de patriotten klaar zijn met hun schietoefeningen op de lijnbaan, gaan ze traditiegetrouw voor een hartversterking naar het vlakbij gelegen café ‘De Buys’ aan de Westhavenkade/hoek Rijkestraat. Daar schenkt de met de patriotten sympathiserende kroegbaas Alexander Zeegers maar al te graag een stevige borrel voor ze in. Voor de patriotten is ‘De Buys’ meer dan een café.
Het fungeert menigmaal als toevluchtsoord als ze weer eens belaagd worden door een groep prinsgezinden.
Er is ook een tegenhanger. Op de hoek van de Hoogstraat en de Markt bevindt zich herberg ‘De Visscher’.
Deze is, naar later blijkt, erg in zwang bij de prinsgezinden, ook wel orangisten genoemd. De uitbaters van het etablissement zijn in die tijd Cornelis van Tel en zijn vrouw Marijtje Vinke, dochter van de eigenaresse, de weduwe Catharina Vinke-Custerman.
Ze ontvangen niet alleen handelaars en vissers die hier voor onderdak, voedsel en drinken komen. De herberg is ook geliefd onder de bewoners van het ruim vijfduizend inwoners tellende vissersstadje.
Door de Vierde Engelse Oorlog (1780-1784) vervalt Vlaardingen echter in grote armoede waardoor de nering afneemt.
Beerput
In het betreffende pand vestigt zich veel later de interieurwinkel ‘’t Waaigat’. Als in 1990 het pand een renovatie moet ondergaan, ontdekken archeologen een beerput onder de vloer. Deze blijkt tot aan de rand vol met restanten van keramieke en glazen voorwerpen te zitten.
Een deel ervan is beschilderd met politieke afbeeldingen uit de patriottentijd. Op acht voorwerpen zijn orangistische afbeeldingen en leuzen aangebracht. Men vindt in de beerput onder meer een kom met de initialen van stadhouder Willem V, een Delfts bord met het portret van prinses Wilhelmina van Pruisen, kop en schotels met het portret van Willem V en nog een aantal zaken.
Op één ervan treft men de tekst aan ‘Bid voor u Vorst Wenst hem geen kwaad’.
Toch zijn er ook enkele vondsten gedaan die met enige terughoudendheid te relateren zijn aan de patriotten. Dan hebben we het over een kom en een schotel beschilderd met een hond en de letters ‘K’ en ‘H’.
Deze zouden voor Koning Hond of Kees Hond kunnen staan. Een schotel met de afbeelding van een gekroonde kat en de letters ‘D’ en ‘K’ die wellicht voor ‘De Koning’ staan, zou de spot kunnen drijven met stadhouder Willem V.
Deze interpretaties worden echter ondermijnd door het feit dat Willem V in die jaren nergens als ‘koning’ vermeld wordt, wel als ‘prins’, ‘vorst’ en ‘stadhouder’.
Uit al deze vondsten kunnen we met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid concluderen dat zowel de herbergier als de meeste gasten stadhouder Willem V van Oranje Nassau een warm hart toedroegen.