De oorlogs graven op Ameland.
Op het eind van WW2 bevonden zich op Ameland, verdeeld over 4 begraafplaatsen de graven van 136 omgekomen militairen, daaronder bevonden zich nog de graven van 5 omgekomen Duitse militairen uit WW1. In het begin van de oorlog werden de aangespoelde militairen op de dichtst bijzijnde begraafplaats begraven. Vanaf 1942 werd om organisatorische redenen besloten om alle aangespoelde militairen te begraven op de algemene begraafplaats te Nes. Werd op het lichaam van de aangespoelde/omgekomen militair iets gevonden dat verwees naar het Katholieke geloof, dan werd hij begraven op de RK begraafplaats te Nes. Van de op Ameland omgekomen/aangespoelde Duitse militairen werd een gedeelte begraven op Ameland en een gedeelte werd overgebracht naar de Duitse begraafplaats in Leeuwarden. De reden hier van is onduidelijk. Het eerste oorlogsslachtoffer dat op Ameland aanspoelde was de Duitse militair Otto Schuchna. Omgekomen op 19 november 1939 en aangespoeld op 29 november 1939. De laatste militair die aanspoelde op Ameland, was de Engelse vliegenier Robert John Hogg. Zijn lichaam werd op 29 augustus 1949 gevonden op het strand. Hij was sinds 6 november 1944 vermist.
Ameland kreeg indirect te maken met de evacuatie bij Duinkerken. Tussen 28 juli en 8 augustus 1940 spoelden niet minder dan 39 Franse en Marokkaanse militairen aan. Onder de aangespoelde militairen bevonden zich ook twee vrouwen (verpleegsters). Verder was 1942 en 1943 een zwaar jaar voor RAF Bomber Command. Er spoelden toen 44 vliegeniers aan.
Gelijk na het einde van WW2 werden de op Ameland begraven Amerikaanse militairen, opgegraven en overgebracht naar de Amerikaanse begraafplaats te Margraten in Limburg. Nadat alle in Nederland omgekomen Amerikaanse militairen waren overgebracht en voorlopig begraven op Margraten, begonnen de Amerikaanse instanties met het inrichten van de begraafplaats. De families van de omgekomen militair kregen allemaal een brief met de vraag of zij hun omgekomen familielid wilden laten overbrengen naar Amerika of dat hij of zij een laatste rustplaats vond op Margraten. In 1949 werden de Franse en Marokkaanse militairen opgegraven. De Franse militairen werden overgebracht naar Frankrijk, de Marokkaanse militairen werden begraven op de militaire begraafplaats te Kapelle in Zeeland. In 1952 werd begonnen met het opgraven en overbrengen van de Britse doden naar de Britse begraafplaats Jonkerbos te Nijmegen. Begonnen werd met de oorlogsgraven van de begraafplaatsen te Hollum, Ballum en de rooms katholieke begraafplaats te Nes. In een brief gedateerd 10 september 1952 spreekt de Burgemeester van Ameland zijn verwondering uit over het plan om de rest van de oorlogsgraven die zich nog op Ameland bevinden, te ruimen en over te brengen naar verschillende militaire begraafplaatsen in Nederland. Als argument voerde hij aan dat de families die het graf van hun omgekomen naasten hadden bezocht, of die al foto's hadden toegestuurd gekregen van het graf, zeer te spreken waren over het onderhoud en de ligging van de graven. Verder voerde hij nog aan dat er dan op 2 begraafplaatsen het eenzame graf achterbleef van een militair waar de nationaliteit niet van kon worden vastgesteld. De brief heeft geholpen, want de militaire instanties hebben ervan af gezien om alle graven op Ameland te ruimen. Er bevinden zich daarom nog de graven van 70 militairen op Ameland. In 1958 werden nog wel de graven van de Duitse soldaten geruimd en over gebracht naar de Duitse militaire begraafplaats te Ysselsteyn.