Anekdote Oud Vries
Rond 1970 moest het Noord-Willemskanaal breder worden gemaakt.
De schepen die er doorheen voeren werden steeds breder en anders
paste het niet meer. Als je een kanaal graaft heb je heel veel zand
over. Het zand van het Noord Willemskanaal werd hergebruikt. Het
werd gebruikt voor de aanleg van de A28.
De spoorlijn van Assen naar Groningen zou eigenlijk langs het
Noord-Willemskanaal komen. Maar de boeren van wie de grond was
wilden hun grond niet verkopen. Zij waren bang dat hun paarden op
hol zouden slaan als de trein zijn stoomfluit liet horen. Ook de
schaapsherder was bang dat zijn schapen zouden schrikken van het
geluid van de trein. Daarom kwam de spoorlijn op een andere plek te
liggen. De burgemeester zei in 1923 dat hij dit heel jammer
vond.
Lange tijd hoorden de gereformeerde kerken uit Zuidlaren en Vries
bij elkaar. De dominee, meneer Zahn, organiseerde kerkdiensten in
beide kerken. Omdat hij snel moest reizen had hij een ezelwagen. Zo
kon hij makkelijk van Vries naar Zuidlaren.
Op zijn ezelkar nam hij altijd een paar van zijn kinderen mee.
Waarom? Zij moesten op de ezel passen bij de brug over de Drentsche
Aa. De dominee wilde geen tolgeld betalen. Daarom liet hij zijn kar
voor de brug staan. Het laatste stuk naar Zuidlaren wandelde hij.
Als hij weg was, pasten zijn kinderen op de ezelkar!
Anekdote Ol Eel
Vroeger stond het water in de winter vaak veel hoger dan nu. Zo hoog zelfs dat hele weilanden onder water stonden. Als het dan ging vriezen kon je daar prachtig schaatsen. Zo ging het ook in de winter van 1857-1858. Eerst veel regen en toen strenge vorst.
Op 12 februari 1858 besloot een gezelschap van 8 personen een schaatstochtje te maken over de bevroren weilanden naar De Punt. Het waren meneer Hesselink met zijn dochter, meneer Tresling met zijn zoon, dominee Begemann met zijn zoon en meneer Timmermans met zijn zus. Eerst schaatsten ze naar De Punt. Daar dronken ze wat in de café.
Op de terugweg schaatsten de kinderen van Tresling en Begemann vooruit. Maar ze kwamen te dicht bij het pas gegraven Noord-Willemskanaal. Daar was het ijs dunner en het water veel dieper. De kinderen zakten door het ijs. Meneer Hesslink en meneer Begemann zagen het gebeuren. Ze schaatsten er zo snel mogelijk naartoe en probeerden de kinderen uit het water te halen. Maar die moedige poging mislukte. Zo eindigde dit schaatstochtje heel droevig. Twee kinderen van 9 en 12 jaar, de 70-jarige meneer Hesslink en de 52-jarige meneer Begemann zijn bij dit ongeluk verdronken.