Dove Waander en dove Peter
Over de grenslijnen van de boermarke was vaak strijd tussen de
verschillende boermarken onderling. De markestenen werden
regelmatig stiekem verplaatst, zodat het eigen gebied net iets
groter werd. In een oud volksverhaal is een voorbeeld te vinden van
het verplaatsen van de markestenen.
De heide tussen Zweeloo en Wezup was zo groot, dat niemand precies
wist waar de marke van Zweeloo eindigde en die van Wezup begon. De
boeren van Zweeloo wilden de stenen verplaatsen, maar de boeren uit
Wezup waren daar fel op tegen. Het leek uit te lopen op een flinke
knokpartij, totdat twee oude en inhalige boeren uit Zweeloo,
Waander en Peter, beweerden dat ze nog wisten wanneer de
grensstenen geplaatst waren. Alle boeren trokken naar de heide,
waar Waander en Peter de juiste grens zouden aanwijzen. 'Hier volk,
hier is de scheiding', spraken beide broers, terwijl ze een plek
tientallen meters in het Wezuper gebied aanwezen. 'Is het waar?'
vroegen de boeren? 'Als wij de waarheid niet spreken, moge God ons
straffen', zwoer Waander. Alle boeren waren blij, en de strijd was
gestreden.
Maar drie dagen later werden Peter en Waander wakker in een stille
wereld. Ze waren beide doof geworden. Zo werden zij voor hun valse
eed gestraft. Vol spijt trokken ze weg naar een plek waar niemand
iets van de vloek wist, die beide broers met zich meedroegen.
De grensstenen werden vernoemd naar beide broers: Dove Waander en
Dove Peter. De stenen liggen nu bij de ingang van Aalden,
eigenlijke op de verkeerde plek, ze horen ergens tussen Wezup en
Zweeloo te liggen.